มีคนพูดไว้ว่า การทำงานประจำไปนาน ๆ เราจะเริ่มติดอยู่กับกับดักที่มองไม่เห็น เช่น เงินเดือนประจำ ที่พอสิ้นเดือนก็ได้รับประจำ, ตำแหน่งที่บริษัทมอบให้ (แต่เราลืมคิดไปว่าเค้าให้ยืมมาแค่ชั่วคราว), ความมั่นคง (ที่เราคิดเอาเองว่าได้รับเงินเดือนทุกเดือน สิ้นปีมีโบนัส นั้นเป็นสิ่งที่มั่นคง ?) ทุกสิ่งที่พูดมานี้ล้วนเป็นกับดักที่มองไม่เห็น เราและใครอีกหลาย ๆ คนก็กำลังติดกับดักนี้อยู่
บางคนทำงานมาเป็น 10 ปี 20 ปี จึงยากที่เปลี่ยนแปลงและริเริ่มสิ่งใหม่ ๆ ให้กับตนเอง บางคนอาจจะพอใจกับเงินเดือนและหัวโขนที่เค้าให้ยืมมา แต่จะรู้ตัวอีกทีก็ถึงวันที่เค้าขอสิ่งเหล่านั้นกลับคืน หากไม่มีการเตรียมการที่จะรองรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตในวันนี้แล้ว เมื่อ Deadline มาถึงเมื่อไหร่แล้วจะหาที่ยืนของตนเองได้อย่างไร และเราก็ไม่อาจทราบได้ว่า Deadline ของแต่ละคนนั้นจะมาช้าหรือเร็วเพียงใด ดังคำกล่าวที่ว่า "สิ่งแน่นอนนั้น คือสิ่งที่ไม่แน่นอน" อาจจะเป็นพรุ่งนี้ สัปดาห์นี้ เดือนนี้ หรือปีนี้ ก็ได้
READ MORE
บางคนทำงานมาเป็น 10 ปี 20 ปี จึงยากที่เปลี่ยนแปลงและริเริ่มสิ่งใหม่ ๆ ให้กับตนเอง บางคนอาจจะพอใจกับเงินเดือนและหัวโขนที่เค้าให้ยืมมา แต่จะรู้ตัวอีกทีก็ถึงวันที่เค้าขอสิ่งเหล่านั้นกลับคืน หากไม่มีการเตรียมการที่จะรองรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตในวันนี้แล้ว เมื่อ Deadline มาถึงเมื่อไหร่แล้วจะหาที่ยืนของตนเองได้อย่างไร และเราก็ไม่อาจทราบได้ว่า Deadline ของแต่ละคนนั้นจะมาช้าหรือเร็วเพียงใด ดังคำกล่าวที่ว่า "สิ่งแน่นอนนั้น คือสิ่งที่ไม่แน่นอน" อาจจะเป็นพรุ่งนี้ สัปดาห์นี้ เดือนนี้ หรือปีนี้ ก็ได้
"พนักงานประจำส่วนใหญ่ทำงานเพียงแค่พอจะไม่ถูกไล่ออก ส่วนบริษัทก็ให้เงินเดือนและสวัสดิการเพียงแค่จะไม่ให้พนักงานลาออก"
คำกล่าวข้างต้นนี้เป็นจริงเสียยิ่งกว่าจริง ดังนั้นเราจึงจะเห็นได้ว่า การมองหาความมั่นคงในการเป็นพนักงานกินเงินเดือนอยู่นั้นไม่มีจริง ในชีวิตคนเรานั้นมีความเสี่ยงอยู่ทุกขณะ ทุกเวลา และทุกการกระทำ คุณลองนั่งพิจารณาให้ดี ๆ ก็จะมองเห็นถึงความเสี่ยงที่ว่านั้น เพราะฉะนั้นเมื่อในทุกช่วงเวลาของเรามีความเสี่ยงอยู่แล้ว ทำไมเราไม่มาลองเสี่ยงเพื่อตนเองดูบ้างล่ะ ? เป็นคำถามที่น่าคิด...
ส่วนตัวผมเอง การทำงานในชีวิตของการเป็นลูกจ้างกินเงินเดือนเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในปีนี้ (2557) 1. ผมถูกย้ายที่ทำงาน (ทำบริษัทเดิมแต่ย้ายสาขา) ให้ไปไกลกว่าเดิม 2. ค่าใช้จ่ายในการเดินทางหลักเพิ่มขึ้น 3. ค่าใช้จ่ายในการเดินทางส่งลูกไปโรงเรียนเพิ่มขึ้น 1 เท่าตัว 4. ต้องตื่นเช้ากว่าเดิมอีก 1 ชม.
ทางแก้ปัญหาเพื่อให้ประหยัดค่าใช้จ่ายในการเดินทางคือผมใช้จักรยานปั่นมาทำงานทุกวัน ไป-กลับ ประมาณ 45 กม. และเป็นการซ้อมปั่นจักรยานไปในตัว ที่สำคัญได้สุขภาพแข็งแรงขึ้น แต่ก็เสี่ยงอุบัติเหตุบ้างบางช่วง ต้องคอยระวังหลังช่วงที่ออกสู่ถนนใหญ่เพราะรถยนต์บรรทุกเยอะพอสมควร นี่คือการเปลี่ยนแปลงในการทำงานของผม ถึงแม้จะเปลี่ยนแปลงไปไม่มากแต่ก็มีผลกระทบต่อครอบครัวพอสมควร แต่สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัด ๆ ก็คือความไม่แน่นอน และก็ไม่รู้ว่าอีก 2-3 ปี ข้างหน้าจะต้องย้ายไปไหนอีก
เพราะฉะนั้น เมื่อหันกลับมามองตัวเอง มาคิดถึงเส้น Deadline ของตัวเอง ถึงแม้จะยังมองไม่เห็นว่าเมื่อไหร่ แต่ก็ไม่ควรประมาท ซึ่งก็ต้องเร่งทำงานไม่ประจำที่กำลังทำอยู่ ให้มาแทนที่งานประจำนี้ให้ได้ตามเงื่อนไขที่เคยกำหนดไว้ เพราะเมื่อถึงเวลาที่เราต้องคืนสิ่งที่เค้าให้ยืมมาในอนาคต เราก็ยังมีสิ่งที่เป็นของ ๆ เราไว้คอยซับพร็อตให้เรามีอนาจักรเป็นของตัวเอง หรือที่เรียกว่าการเป็นนายตัวเองนั่นแหละ ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาก แต่เมื่อได้ลงมือแล้วและหากไม่ย่อท้อ ความสำเร็จก็จะมาถึงในไม่ช้าอย่างแน่นอน
สุดท้ายนี้ ผมอยากบอกกับทุกท่านที่ยังเป็นพนักงานประจำกินเงินเดือนอยู่ว่า อยากให้มองเห็นถึงกับดักนี้ และหาทางเตรียมทางหนีทีไล่ไว้ให้กับตัวเอง การถลำลึกเข้าสู่กับดักนี้แล้วมันยากที่จะถอนตัวออกมา เมื่อถึงเวลานั้นแล้วเราจะมีชีวิตต่อไปอย่างไร จะมีชีวิตที่มีคุณค่าต่อไปอย่างไร เป็นเรื่องที่ต้องคิดกันล่วงหน้าไว้ได้แล้ว... ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่าน ขอให้ทุกท่านโชคดีครับ
 |
บางครั้ง เรื่องราวของคนบางคนก็มีสิ่งที่อยากจะบอกหรืออยากจะเล่ามากมายหลายเรื่อง ทั้งที่เป็นความรู้สึกนึกคิดที่ผ่านเข้ามา หรือเรื่องราวที่ที่พานพบประสบมาในแต่ละวัน ในแต่ละเดือน สั่งสมเป็นเรื่องราว หรือ Story
สวัสดีครับทุกท่าน ผมห่างหายจากการอัพเดทบล็อกมาพอสมควร วันนี้มีโอกาสดีก็ขอมาพบกับเพื่อน ๆ ที่ผ่านเข้ามาอ่านบล็อกนี้ ด้วยจะตั้งใจหรือบังเอิญหลงเข้ามาก็ตาม ผมก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งแล้ว ในการเขียนบล็อกเพื่อบอกเรื่องราวต่าง ๆ นั้น จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก ที่ว่าง่ายก็คือเมื่อคิดจะเปิดบล็อกขึ้นมาซักบล็อกหนึ่งก็ใช้เวลาไม่นาน คลิกเพียงไม่กี่คลิกก็ได้บล็อกมาสมใจ ส่วนที่ว่ายากก็คือ เมื่อเปิดบล็อกขึ้นมาแล้ว จะเขียนเรื่องอะไร จะบอกเรื่องราวอะไรดีนี่สิเป็นเรื่องใหญ่
ความตั้งใจของผมที่เปิดบล็อกนี้ขึ้นมาก็เพื่อเป็นที่เก็บรวบรวมเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต หรือเรื่องราวที่อยากแชร์ความคิดประสบการณ์ที่ผ่านมา รวมไปถึงเรื่องที่ชอบ (Passion) จะว่าไปแล้วความชอบของแต่ละคนนั้นก็ย่อมแตกต่างกันไป บางคนชอบเหมือนกันบางคนชอบไม่เหมือนกัน
หลัก ๆ แล้วสิ่งที่ผมชอบหรือ passion ของผมนั้นมีไม่กี่อย่าง ที่เห็นเด่นชัดที่พอถามแล้วตอบได้ทันทีว่าชอบอะไรนั่นก็คือ 1. จักรยาน 2. อ่านหนังสือ 3. ถ่ายรูป หลัก ๆ ก็มีแค่ 3 อย่างที่ผมสามารถตอบได้ทันทีโดยไม่ต้องคิดเมื่อถูกตั้งคำถาม ดังนั้นต่อไปข้อมูลในบล็อกนี้จะคงไปมีทิศทางไปในเรื่องทั้ง 3 อย่างที่ผมชอบ และมี passion กับสิ่งนี้ รวมไปถึงการแชร์เรื่องราวของการทำงานด้าน IM (Internet Marketting) ที่ผมหารายได้เสริมหรือทำเป็นอาชีพเสริม และกำลังพัฒนาให้มาเป็นงานหลักให้ได้ภายใน 3-5 ปี ตามที่เคยได้กล่าวเอาไว้แล้ว
แล้วเพื่อน ๆ ล่ะครับ มีความชอบหรืองานอดิเรกอะไรกันบ้าง ที่สามารถตอบได้ทันทีโดยไม่ต้องคิด เพราะสิ่งนั้นจะเป็นสิ่งที่เราใช้เวลากับมันบ่อย และมีความรอรู้เกี่ยวกับสิ่งนั้นที่เป็น passion ของเพื่อน ๆ และเพื่อน ๆ สามารถเอาความรู้ความชอบมาแชร์บอกเล่าเก้าสิบกันได้ครับ
